14.11.11


3.11.11

Ως πότε;

Είμαστε γελοίοι.
Ο πρώτος πληθυντικός χρησιμοποιείται συνειδητά και αφορά σε όλους της "γενιάς του Πολυτεχνείου" που αποδεικνύεται στην πράξη ως ο μεγαλύτερος μύθος της νεώτερης ελληνικής ιστορίας...
Μια γενιά που το παίζει "πονηρή αλεπού" τόσο στη μικρή αυλή της χώρας έχοντας κατασπαράξει κάθε τι ζωντανό, όσο και στη διεθνή ζούγκλα που δυναστεύουν οι ισχυροί ικανοποιημένη στις αρπαχτές από το κοτέτσι τους.
Τώρα όμως τελειώνουν όλα.
Τα παιδιά μας χλευάζουν τους Γείτονες, Καρχιμάκηδες, Μαρκόπουλους, Λυκουρέντζους, Καρατζαφέρηδες, Αλέκες, Τσίπρες, ΜπακοΜητσοτάκηδες, Σαμαράδες, Πάγκαλους, Βενιζέλους, Κατσελοκαϊλίδες, ΠαπουλοΛιάνηδες και λοιπούς πρωταγωνιστές στον σύγχρονο Καραγκιοζομπερντέ. Τους φτύνουν και αυτοί κάνουν πως ...ξεματιάζονται.
Η γενιά μου, από καιρό εθισμένη στην παραπολιτική νάρκωση, έχει χεστεί από το φόβο της και παρακολουθεί αμήχανη το απίστευτο κρεσέντο πολιτικής ανευθυνότητας με αποκορύφωμα τη "μπλόφα" του Δημοψηφίσματος που κατέληξε στο "πάσο" μόλις οι συμπαίκτες είπαν "τα βλέπω και επαυξάνω (τις απαιτήσεις μου)"...
Η γενιά μου περνάει στο ντούκου πλέον και "λεπτομέρειες" που αποκαλύπτουν την ανηθικότητα των αρχομανών όπως το γεγονός ότι, μόλις κλήθηκαν από τους Μεγάλους για ξυλιές, στην προσπάθειά τους να βρουν μια "πειστική δικαιολογία", αποστράτευσαν ΟΛΗ την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων για να ψελίσουν ότι το Δημοψήφισμα ήταν αναγκαία κίνηση για την αποτροπή στρατιωτικού πραξικοπήματος...!
Η γενιά των παιδιών μας χάνει την υπομονή της και νομίζω σύντομα θα δούμε απαντήσεις στο "ως πότε;"